Gönül, nûr-i cemalinden habibim bir ziya ister
gözüm, hâk-i rehinden ey tabibim tutiyâ ister
safayı sineme zulmet veren zeng-i günahımdır
aman ey kân-ı ihsân, zulmet-i kalbim cilâ ister
yetiş imdade ey şâh-ı risalet, ruz-i mahşerde
ki, derd-i bi-devâyı mâ’siyyet senden şifa ister
ne âb-ı dideden rahat, ne âh-ı sineden imdat
benim bâr-ı günahım, lütf-ı şâh-ı enbiyâ ister
sarıldım dâmen-i ihsanına, ey şâfi-i ümmet
dahilek yâ Muhammed, hasta canım bir devâ ister
gül-i ruhsârına meftun olanlar, şüphesiz sensiz
ne mülk u mal u câh ister, ne de zevk-ü safâ ister
nola bir kere şâd olsun cemâl-i bâ-kemâlinle
ki, kemter bendeniz “es’ad” sana olmak fedâ ister
